آیا انسان‌ها از همان ابتدا گوشت خوار بودند؟

به گزارش شهرآرانیوز؛ مدت هاست تصور می‌شود گوشت خواری اجداد ما را در مسیر تکاملی خود قرار داد؛ اما شواهد جدید این تئوری را دچار تردید می‌کند.
به نظر می‌رسد گوشت در تکامل انسان نقش مهمی داشته است. اجداد دورتر ما اغلب از گیاهان تغذیه می‌کردند و پا‌های کوتاه و مغز‌های کوچکی به اندازه مغز شامپانزه‌ها داشتند؛ اما حدود دو میلیون سال پیش، گونه جدیدی ظاهر شد که ویژگی هایش به طور آشکار مانند ویژگی‌های انسان بود.

انسان راست قامت مغزی بزرگ تر، روده کوچک‌تر و دست وپایی داشت که شباهت زیادی به دست وپای انسان‌های مدرن داشت. فسیل‌های مربوط به همان زمان، مانند فسیل‌هایی که به وسیله پوبینر در کنیا از خاک بیرون آورده شد، نشان می‌دهد فردی درحال قصابی حیوانات بود تا گوشت را از استخوان جدا کند و مغز استخوان را بیرون بیاورد.

دهه هاست دیرینه شناسان این تئوری را مطرح کرده اند که تکامل ویژگی‌های انسانی و خوردن گوشت ارتباط محکمی با هم دارند. پوبینر می‌گوید: «توضیح این بوده که گوشت خواری باعث شد موادغذایی بسیار بیشتری دریافت کنیم و این منابع متراکم، این تغییرات را تسهیل کردند.»

مغز‌های بزرگ انرژی بسیار زیادی مصرف می‌کنند. مغز انسان، حتی در حالت استراحت حدود ۲۰درصد از انرژی بدن را مصرف می‌کند؛ اما روی آوردن به رژیم غذایی پر از گوشت و سرشار از کالری به معنای انرژی اضافه‌ای بود که می‌توانست برای حمایت از مغز‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر به کار گرفته شود. اگر اجداد انسان‌ها غذای خود را شکار می‌کردند، این موضوع تکامل اندام‌های بلندتر را توضیح می‌دهد که برای دنبال کردن شکار در فواصل دور کارآمدتر بودند. عقیده عمومی این بوده است که گوشت موجب انسان شدن ما شد.

اما در آوریل ۲۰۲۰، پوبینر تماسی دریافت کرد که موجب شد درباره فرضیه مذکور تجدیدنظر کند. این تماس از سوی اندرو بار، دیرینه شناسی در دانشگاه جرج واشینگتن، بود که درباره ارتباط میان انسان راست قامت و گوشت خواری متقاعد نشده بود. او می‌خواست از سوابق فسیلی برای بررسی این موضوع استفاده کند که آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد اجداد انسان‌ها در زمانی که انسان راست قامت تکامل پیدا کرد، گوشت بیشتری می‌خوردند یا اینکه این گونه به نظر می‌رسد، چون ما به اندازه کافی دنبال آن نبوده ایم. برای پوبینر این پروژه جذاب به نظر می‌رسید؛ چون باوری عمومی را به چالش می‌کشید.

پژوهشگران به علت دنیاگیری نتوانستند برای انجام کار‌های میدانی به کنیا بروند؛ بنابراین، به جای آن، داده‌های مربوط به چهار منطقه پژوهشی از شرق آفریقا را تجزیه و تحلیل کردند که میلیون‌ها سال تکامل انسان را شامل می‌شود. آن‌ها از معیار‌های مختلفی برای ارزیابی این مسئله استفاده کردند که هر دوره تا چه حد بررسی می‌شود و چه تعداد استخوان با آثار مرتبط با قصابی در هر محوطه پیدا شده بود.

بار و پوبینر در مقاله جدیدش استدلال می‌کند که ارتباط میان گوشت خواری و تکامل انسان ممکن است با آنچه قبلاً تصور می‌شد، قطعیت کمتری داشته باشد. آن‌ها نتیجه گیری کردند که افزایش ظاهری در استخوان‌های قصابی شده پس از ظهور انسان راست قامت در واقع اریب نمونه گیری است: دیرینه شناسان بیشتری به دنبال استخوان‌ها در محوطه‌های باستانی مربوط به این دوران بودند و در نتیجه تعداد بیشتری از آن‌ها را پیدا کردند.